Pamiętnego roku 1992, gdy papież Jan Paweł II bullą „Totus Tuus Poloniae Populus” z dnia 25 marca dokonał nowego podziału administracyjnego Kościoła w Polsce i tym samym powołał do istnienia Diecezję Elbląską. Wówczas klerycy z terenu nowopowstałej diecezji, studiujący w seminariach w Olsztynie i Gdańsku wyrazili gotowość do kształcenia się dla Kościoła Elbląskiego. Dnia 1 października 1992 roku pierwszy Biskup Elbląski- ks. bp. dr Andrzej Śliwiński- wydał dekret erygujący Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej.
Umiłowani Bracia Kapłani, Osoby zakonne i wszyscy Wierni Diecezji Elbląskiej!
W bieżącym roku 2013 minęło 48 lat mojej posługi kapłańskiej i 22 lata pełnienia posługi biskupiej: 12 lat – jako biskup pomocniczy w mojej rodzinnej diecezji tarnowskiej oraz 10 lat – jako biskup diecezjalny w Diecezji Elbląskiej.
Od pewnego czasu dostrzegam w sobie postępujące zmiany w stanie zdrowia, ograniczające coraz bardziej moje możliwości należytego wypełniania zadań, związanych z prowadzeniem diecezji. W związku z tym, po przemyśleniu sytuacji, rozważeniu jej w sumieniu przed Bogiem i usilnej modlitwie, przedłożyłem w październiku bieżącego roku moją pokorną prośbę Ojcu Świętemu Franciszkowi o przyjęcie mojej rezygnacji z urzędu biskupa diecezjalnego. Ojciec Święty uznał przedstawioną motywację i moją prośbę przyjął, zlecając mi równocześnie pełnienie dotychczasowej posługi do czasu ustanowienia mojego następcy.
Z głębi serca dziękuję dobremu Bogu za dar szczególnego powołania w Kościele Chrystusowym i za wszystkie łaski. Dziękuję Ojcu Świętemu za zrozumienie i przyjęcie mojej prośby o zwolnienie z urzędu biskupa diecezjalnego. Po bratersku dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, zwłaszcza z diecezji elbląskiej, za każdy wyraz życzliwości i współpracy w posłudze zbawienia.
Powierzam się opiece Matki Bożej, a Was, umiłowani Siostry i Bracia, proszę o modlitwę.
Umiłowani Bracia Kapłani, Osoby zakonne i wszyscy Wierni Diecezji Elbląskiej!