„Jezus jest Panem ryzyka, tego wychodzenia zawsze <<poza>>. Jezus nie jest Panem komfortu, bezpieczeństwa i wygody. Aby pójść za Jezusem trzeba mieć trochę odwagi, trzeba zdecydować się na zamianę kanapy na parę butów, które pomogą Ci chodzić po drogach, o jakich ci się nigdy nie śniło. […] Czy pójdziesz? Co Twoje ręce i nogi odpowiedzą Panu, który jest drogą prawdą i życiem?” – te słowa papieża Franciszka były użyte w zaproszeniu skierowanym młodych mężczyzn na tegoroczne zimowe rekolekcje powołaniowe organizowane przez Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej.
Rekolekcje powołaniowe odbywały się w dniach 28 stycznia – 1 lutego 2017. Od razu po zakończonej sesji, gdy klerycy opuścili budynek seminarium, by udać się na ferie, przyjechały do nas 22 osoby, głównie w wieku szkoły ponadgimnazjalnej. Aż połowa z nich z murami seminarium zetknęła się po raz pierwszy. Było to dla nich szczególne przeżycie – modlić się w seminaryjnej kaplicy, spać w pokojach kleryków, czy zasmakować seminaryjnej kuchni. Ale ci, którzy przyjechali tu po raz pierwszy, oraz ci, którzy bywają u nas częściej nie przyjechali tylko ze względu na to, co zewnętrzne. Na rekolekcje przyjechała rewelacyjna młodzież, która stawia sobie wymagania, pragnie poznać siebie, nie unika pytań o swoje życie, jego sens i cel; która rozeznaje swoje powołanie starając się wsłuchać w to, co mówi do nich Pan Bóg i poznając swoje predyspozycje.
Był to czas niezwykle intensywny i – w nadziei – owocny. Każdy dzień miał inny, szczególny charakter. Dzień przyjazdu był czasem wejścia w rzeczywistość seminaryjną i integracji z innymi rekolektantami. Szczególnie pomocne w tym było wieczorne spotkanie w auli, zapełnione przez różnego rodzaju zabawy zespołowe.
Pierwszy pełny dzień rekolekcji przeżywany był pod hasłem „Zejdź z kanapy!” Ten fragment rekolekcyjnego hasła skłaniał nasze myśli ku osobistemu nawróceniu i spojrzeniu na siebie w Bożym świetle. Tego dnia, po południu przy wystawionym Najświętszym Sakramencie odbywał się rachunek sumienia prowadzony przez Ojca Duchownego naszego seminarium – ks. dra Marcina Pinkiewicza. Po nim nastąpiła spowiedź. Natomiast wieczorem oglądaliśmy film, którego tytuł i treść zadawał konkretne pytanie: „Czy naprawdę wierzysz?”
Kolejny dzień był duchowym pochyleniem się nad nakazem Chrystusa – „idź!” Był to czas naznaczony drogą, moment zastanowienia się nad swoją indywidualną drogą życiową, będącą realizacją Bożej woli. Zwieńczeniem tego dnia była Droga Krzyżowa ukazująca różne trudności, które może napotkać na swojej drodze osoba rozeznająca powołanie.
Trzeci rekolekcyjny dzień konsekwentnie odnosił się do ostatniego członu hasła „głoś!” Zastanawialiśmy się jak można głosić Jezusa Chrystusa oraz czy w swoim życiu przypadkiem nie wstydzę się przyznawać do wiary. Dzień został zwieńczony szczególną adoracją Najświętszego Sakramentu, która była połączona ze świadectwami kleryków, pokazującymi jak każdy z nich odkrywał swoje powołanie.
Dzień zakończenia stanowił podsumowanie całych rekolekcji. Tak jak pierwszego dnia – odbyło się spotkanie w seminaryjnej auli, podczas którego każdy z rekolektantów wyrażał, co te rekolekcje mu dały.
Ponadto codziennie najważniejszym punktem była oczywiście Msza Święta. Na każdą z nich przygotowana była uroczysta asysta. Dzień rekolekcyjny zaczynał się tzw. „proludium” – czyli ćwiczeniami gimnastycznymi. Były one związane z upodobnieniem dnia rekolekcyjnego do tego, co przeżywają klerycy w ciągu roku, oraz stanowiły integralną część rekolekcyjnego czasu, który już w swoim haśle wzywa do aktywności. Codziennie też odbywała się modlitwa brewiarzowa i rozważanie Słowa Bożego.
no images were found
